Mede-organisator Fusieconcert Machiel van der Schoot (69): - “In m’n hoofd zit mijn rijkdom”

Vroeger als klein jongetje werd hij al een pestventje genoemd. Nog steeds schopt hij heilige huisjes omver en neemt hij geen blad voor de mond. Hoofdredacteur Angela wilde nu eens meer van hem weten, want achter deze ogenschijnlijke harde man, schuilt een muzikant die wekelijks speelt in het Amadeushuis, Mesdagachtige kunstwerkjes schildert en als vrijwilliger het Alphense Fusieconcert organiseert. 

“Ouder worden vind ik hartstikke leuk”

De aanleiding om hem te spreken was het Alphense Fusieconcert. Ik ontmoet Machiel op het bekende terras van Proto, de plek waar je gezien mag en soms ook wilt worden. Waar hij nu toch de lol van inziet om in zijn blogs altijd maar tegen de schenen van een ander aan te schoppen, was een van mijn eerste vragen. “Ik weet heel goed dat ik wel wat teweegbreng met sommige van mijn blogs, maar ik zoek het dan ook van tevoren heel goed uit. Ik schrijf geen onzin en voor mij staat eerlijkheid voorop, dat duurt namelijk het langst.”

Pestventje

Er is natuurlijk meer dan alleen die Machiel van die pittige blogs en Alphens.nl. Opgegroeid in een streng Protestants Christelijk gezin, met 3 zussen en 2 broers, moest hij zes dagen in de week naar school en werd hij als jong jongetje door zijn moeder al een pestventje genoemd. Op zijn 17de ging Machiel het huis uit om wis- en natuurkunde in Wageningen te gaan studeren. Hij heeft zelfs ook nog rechten gestudeerd en speelde piano en zong ondertussen in allerlei bandjes. Misschien was zelfs een carrière in de muziek voor hem weggelegd. Toch besloot hij op zijn 26ste een serieuze weg in te slaan en richtte zijn eigen bedrijf in automatisering en later software op. En met heel succes evenals zijn nieuwssite Alphens.nl. Sera is nu zo’n 30 jaar gevestigd in de Raadhuisstraat in Alphen en is er vorig jaar een nieuwe vestiging geopend in de Prins Hendrikstraat. Of hij ooit denkt aan stoppen met werken?

“Ik denk daar eigenlijk helemaal niet over na, ik leef met de dag. Ik heb gelukkig een heel goed zakelijk team om mij heen en kan mij heel goed vermaken. Ik lees heel graag, ik koop zo’n 100 boeken per jaar, speel dus heel graag piano en teken en schilder heel veel. En wat zo mooi is, zijn die wekelijks muziekmiddagen in het Amadeushuis waar ik tegenover woon. Wat ik merk bij de dementerende bewoners is dat muziek in het geheugen het langst blijft hangen. Iedere week speel ik daar veelal Nederlandstalige muziek en dat geeft zoveel voldoening. Het is prachtig om te zien dat deze mensen hiervan opleven. Wat ook zo geweldig dat een clubje van deze mensen bij mij in mijn zwembad komen zwemmen, elke week, dat is toch geweldig? Om de week speel ik ook tijdens Happy Hour op vrijdag. Muziek verbindt en geeft zoveel plezier, ook voor mijzelf.”

Moeilijke periode

“Ik kom uit een moeilijke periode gekropen. De scheiding van mijn laatste vrouw Hester heeft er zwaar ingehakt bij mij, ik kreeg er zelfs lichamelijke klachten door. Daarvoor had ik mijn Susan al verloren die ik negen maanden vol liefde verzorgd heb, waarvan we wisten dat ze ongeneeslijk ziek was. Heftige gebeurtenissen, maar gelukkig ben ik er weer.”

Heilige moeten is eraf

“Eigenlijk vind ik ouder worden best wel leuk. Je wordt serieuzer genomen, je kent je eigen kracht en zwakheden beter. Ik ben niet meer bang voor de toekomst, ik heb alles al meegemaakt, zelfs meer dan dat. Ik ben in vele landen geweest, heb in de mooiste auto’s gereden en het heilige moeten is ervan af. En het leuke van ouder worden is dat ik gewoon doe wat ik wil, pamperen doe ik niet meer, maar mensen in nood help ik wel. Ik vind dat iedereen een eerlijke kans moet krijgen. Maar het allerleukste aan ouder worden is dat de rijkdom in je hoofd zit, vol met mooie herinneringen.”