"Spookverlaat"

Het bos aan het eind van het Papenpad is onderdeel van een langgerekt natuurgebied van 25 ha dat doorloopt tot aan Alphen. Oorspronkelijk lag hier de Kruiskade, een houtkade die in 1470 werd aangelegd als waterscheiding tussen twee polders, de Hoorn en het Rietveld. In de jaren 80 van de vorige eeuw werd deze kade - wegens natuurcompensatie vanwege de ruilverkaveling - uitgebreid met waterpartijen en bosaanplant. Zo ontstond een gevarieerd natuurgebied, inclusief de vogelkijkhut Amalia en met een terrasje bij Boerderijwinkel VanHier aan de overkant van de weg.

Vogelhut ‘Amalia’ waar je uitzicht hebt op een plas met een klein eilandje. Je spot er bijzondere vogels: de ijsvogel, blauwe reiger, roerdomp, verschillende eenden als een krakeend, bergeend of slobeend, maar ook zangvogels als de kleine karekiet, spotvogel of vink. Ook de geschiedenis laat zich hier nog zien. Langs het wandelpad kom je eeuwenoude essenstobben tegen, uit de tijd dat boeren uit de buurt nog hakhout gebruikten.

Het gebied het Spookverlaat dankt zijn naam aan een legende: het verlaat was een sluisje in dit gebied, dat 60 jaar geleden is verwijderd. Rond dit verlaat speelde een legende met de geliefden Amalia en Frederik. Zij kwamen daar samen op de zaterdagavond voor hun liefdesspel. Plots gaf Amalia haar minnaar, die te vrijpostig werd een duwtje, waardoor hij in het sluiswater viel en verdronk. Amalia had enorme spijt. Haar verdere leven lang hoorde zij haar geliefde iedere zaterdagavond weer bij het verlaat smeken vanuit de diepte van het water: ’Amalia, Amalia, bemint gij mij?’ Ook meldden zich regelmatig anderen die dachten het geroep van Frederik gehoord te hebben….het verlaat werd steeds meer een spookverlaat.